ZA Dames 1 komt net een paar games te kort voor finale

21 juni 2022

Op een zonovergoten zaterdag gingen onze zaterdag topklasse dames de strijd aan met At Risk voor een plaats in de finale van het Landskampioenschap in Santpoort. Gesteund door een kleine, maar fanatieke oranje aanhang beten Amy en Danique het spits af. Ze hadden er gelukkig rekening mee gehouden dat uw verslaggever Dreihill iets later kwam en maakten er allebei een lange pot van. Amy speelde tegen een dame met een ongebruikelijk spelletje, vrijwel alles slice zowel backhand als forehand. Dat was op de Topclay banen net iets lastiger dan op gravel, maar Amy bleef bewonderingswaardig geduldig en in de lange rally’s moest Amy elk punt ongeveer drie keer maken. Na een krap verloren eerste set kreeg ze meer grip en won de tweede gedecideerd. In de derde waren de rollen plotseling toch weer omgedraaid en, ondanks felle tegenstand, werd het 3-6 na een drie uur durende strijd. Maar wat een knappe pot!

Op de baan ernaast speelde Danique een totaal andere wedstrijd. De service, die de afgelopen periode zo constant was, liet Danique bij tijd en wijle totaal in de steek, waardoor haar tegenstandster steeds weer moed vatte. Die vervolgens door een paar geweldige punten van Danique weer zorgvuldig de grond in werd geboord……waarna een paar missers haar toch weer aan lieten haken. Kortom het was wisselvalligheid troef en de oranjebrigade zat nagelbijtend (nou ja, uw verslaggever dan, de rest bier drinkend….) dan weer juichend, dan weer in zak en as. Danique zelf bleef gewoon haar ding doen en wist dit psychologisch uitermate moeilijke potje heel knap uit het vuur te slepen. Hulde!

Jessica had de pech een tegenstandster in bloedvorm te treffen, die in de hele zaterdagcompetitie maar één single verloren had, van een 2,7…..het zag er allemaal niet zo spectaculair uit, maar was wel uitermate effectief. Jessica probeerde van alles en kreeg in de loop van de wedstrijd ook meer kansen, maar het moet gezegd, deze dame wist zich knap uit elke precaire situatie te redden en met verrassende backhands langs de lijn te scoren. Een ondankbaar singletje, maar een goede warming voor een zoete wraak in de dubbel…

Eugenie had zich voorgenomen…..eigenlijk te veel…..Ze wilde lekker tennissen, maar dat was tegen deze volstrekt onvoorspelbare tegenstandster totaal onmogelijk. Het was een merkwaardige pot, waar alles in zat. Rally’s op volleybalhoogte, onnavolgbare dropshots, ballen op de lijn die uit gecalled werden, ballen die een decimeter uit waren die in werden gescoord, kramp in de vingers, we begrepen er niets meer van en de dames zelf vermoedelijk ook niet. Even leek het of de tegenstandster het juiste recept had gevonden, en toen kwam het neer op vechtlust en ervaring, en dus maakte Eugenie het gewoon in twee sets af.

Kortom, 2-2 uit de singles, evenveel sets, maar een krap negatieve balans in games. In de dubbels werd jammer genoeg net niet genoeg verschil gemaakt. Amy en Danique speelden een lekker aanvallende dubbel, kregen kansen maar konden het niet afmaken. En Jessica en Eugenie hadden een kleine aanloop nodig, kwamen even met 1-4 achter maar speelden de tegenstandsters daarna helemaal zoek.

Dus, op 4 games de finale gemist, maar een waardige strijd en dat vonden zowel ons team als de oranje aanhang getuige deze foto na afloop. Uw verslaggever was inmiddels met gepaste trots en de nodige inspiratie voor zijn eigen tennis huiswaarts gekeerd om u verslag te doen van deze mooi prestatie, uiteraard de bekroning van een mooi, solide seizoen, waarbij de inbreng van Froukje, bijna ongeslagen, uiteraard niet onvermeld mag blijven. De oranje supporters supporterden (luidkeels) in haar geest!

Dreihill

Nieuwscategorieën