ZO Heren 1: inhalen tegen Naaldwijk 2

Naaldwijk stond weer op het programma. We hadden een pittige vaart in het verschiet. We stonden er niet goed voor. De studenten waren de grote afwezige, ze gingen met hun neuzen in de boeken en de oudjes stonden alweer paraat. De tegenstanders? Die zaten nog knus in het ballenhok.

De fysio zou eigenlijk standaard onderdeel van ons team moeten zijn, maar goed — warming-ups slaan we zoals altijd over. Waarom rekken als je spieren van vorige week nog strak staan? De uren op de baan waren schaars, maar de ervaring sleept je erdoorheen.

 

Eerste dubbel – Robin & Hielke
De eerste dubbel begon voortvarend. De trossen gingen los en dit schip denderde door. Slechts één game werd weggegeven en de supertiebreak werd keurig binnen geharkt. Met 0,5% extra inzet vloog Robin als een meeuw over de baan. De bezetting, velddekking – alles klopte. Robin sloot fenomenaal af. Conclusie: hoe minder training, hoe verrassender de winners van het racket vliegen. Hielke stond weer met twinkeltenen op zijn vertrouwde terrein: baan 1. Warming-up? Overbodig. De bezetting, velddekking – alles klopte. Punt binnen.

 

Tweede dubbel - Thom & Wouter
De tweede dubbel moest nog volledig worden afgewerkt. Een nek-aan-nekrace, maar in de supertiebreak glipte het punt net uit onze handen. Jammer, maar gestreden is er zeker.

 

Publiek & bemanning
We hadden op deze inhaaldag weer een paar vaste toeschouwers, maar er ontbraken ook bekende matrozen. De jonkies – Bauke, Dirk en Emilie – waren afwezig. Emilie had nog een opname in Parijs, en de twee heren waren druk aan het “studeren”, zoals ze dat noemen. Achteraf kwamen er nog wat appjes in de groepsapp, dus in gedachten waren ze er wel bij. Het tikkie van de bar rekening zal nog wel volgen….

Peter 3Mountains en Merle waren weer van de partij. De Kousjes, hadden nog steeds een goed excuus (Aruba), dus dat nemen we ze niet kwalijk, dat excuus zou ik ook graag in de groep willen gooien. Die zullen weer snel aansluiten bij ons in de groep. Ook de captain van het vlaggenschip van zaterdag kwam nog even coachen en misschien wel een paar invallers keuren voor zijn eigen schip. En voordat iemand zich straks bij het bladeren in het clubblad afvraagt waarom er ineens een idyllisch strand met één zielige palmboom naast dit verslag staat: dat heeft natuurlijk nul relevantie. Maar het staat lollig en als wij geen warming-up doen, mag de lay-out best op vakantie. Wij als schuiten weten wel beter.

 

Op naar het slotstuk
Nu op weg naar de laatste (inhaal)wedstrijd: we meren dan aan bij de Rhijenhof. We duimen dat het een beetje tennis weer is, laat de zeilen maar alvast zakken.

 

Tennis groet,

Wouter