ZO Heren 1 - De Modderschuit - Handhaven of degraderen?

02 juni 2025

Afgelopen zondag moest het gebeuren. Erop of eronder.
 
We begonnen het weekend vol inspiratie: een dagje Roland Garros in Parijs. Met een groepje bekeken we hoe het écht moest — fantastisch tennis, met techniek om van te watertanden. Het deed ons denken aan onze jongere jaren, toen alles nog vanzelf ging. Zelfs onze eigen Koekebakker beheerst nog steeds zo’n fijne techniek. Wat hebben we daar gelachen! En de Legende? Die stond glunderend langs de baan. Of dat nu kwam door het vrouwelijk schoon of door die magistrale halfvolleys… geen idee. Ik zat daar in elk geval heerlijk te genieten van het tennis, en vooral van de zon. Wat een dag vol tennis én gezelligheid.
Maar goed — terug naar de realiteit. Zondag stond de laatste competitiewedstrijd op het programma. Zeven zondagen lang hadden we gezwoegd: blessures, puffen, rukballen, mooie ballen, rukwinden, zon en regen — we hebben het allemaal meegemaakt. Eerst moesten we nog een invaller regelen voor ten minste één single. Na flink wat bellen en appen hadden we gelukkig een goede vervanger gevonden. Er was nog een kleine kans om in de poule te blijven, en dus ook nog hoop. We speelden op gravel, op ons eigen mooie park. De andere verenigingen? Die hadden vaak een andere ondergrond — zelden gravel. En dat terwijl gravel zo heerlijk speelt, en bovendien de meest voorkomende ondergrond in Nederland is. Niet onbelangrijk: gravel biedt de perfecte sporttechnische eigenschappen. Geen wonder dat wij, als de Modderschuit, ons juist dáár zo thuis voelen. Wat we onderweg allemaal tegenkwamen tijdens de uitwedstrijden? Woestijnbanen, moddervelden, drama, pracht en praal — je kon het niet verzinnen. Maar het was weer LEUK.
 
Dankwoord
Bedankt, ZO Heren 1. En een speciaal dankwoord aan onze invallers:
Jesse – 100% score, nog steeds.
Gerard – betrouwbaar als altijd.
Peter - positief als altijd
Diederik en Marinus – heldenwerk.

Onze vaste supporters:
Merle, elke thuiswedstrijd strijdlustig aan de baan, met een lach én een traan.
De vriendin van Thom, vaak geziene toeschouwer. Die lange dagen, je mannetje zien strompelen, vloekend en tierend... maar één kusje en het ging weer.
Jeanette de vrouw van Robin, altijd genietend van zijn optreden (al viel zijn stilte op... zijn backhand iets minder).
De Kousemakers, onze trouwe groupies, ook bij uitwedstrijden. Jullie sleepten ons erdoorheen!
Peter “3Mountains”, met zijn ervaring en tips, hielp ons persoonlijk groeien.
En natuurlijk: alle andere mensen die kwamen kijken en ons aanmoedigden — BEDANKT!
 
 
De Wedstrijd
We begonnen om 12:15. Met invaller Gerard, die zijn tegenstander in twee simpele sets opveegde. 1-0. Hielke, als een mummie ingetaped, durfde (terecht) zijn single niet aan. Dus op naar single 2.
Wouter Fantastisch begin, tot een derde-set-tiebreak waarin het misging. Punt in of uit? Discussie. Tegenstander gunde geen let. Opgave dus. Zo willen wij niet winnen. Punt.
Thom speelde single 3. Met een zwakke rug, maar sterk van geest. Mooie backhand op matchpoint, duidelijk binnen, maar 'uit' gecalled. Geen discussie. Punt weg, wedstrijd weg. Jammer. Dat is het nieuwe tennis van 2025….
Robin, de vierde single. Eerste set overtuigend, tweede set leek binnen handbereik. Na wikken en wegen, veel water drinken, en veel inspanning en zweet sloeg het noodlot toe: conditie. Tegenstander rook bloed, speelde slim en pakte de set. Derde set? Opgave. Wél goed gespeeld, Robin!
 
In de dubbels:
Diederik (de man van glas) viel in met de "Legend". Top dat je het aandurfde — en overeind bleef, ondanks de schrikmomentjes.
Robin en ondergetekende in dubbel twee: minder gesmeerd, weinig over te zeggen. Snel vergeten! Volgende keer beter.
 
En dan... de derde helft!
Zoals altijd fantastisch. Mooie verhalen, bitterballen, biertjes, en een heerlijk Grieks afsluitmaaltje. De perfecte afsluiting van een intens seizoen.
 
Eindoordeel
De Modderschuit is deze voorjaarscompetitie gezonken. Maar wat een mooie tocht was het. Bedankt voor het lezen van deze stukjes. Hopelijk vonden jullie het LEUK, inspireren we andere teams om ook hun avonturen te delen, te beginnen met de najaar competitie.
Speciale dank aan onze trouwe lezer Bert Bontebal.
 
Tot slot, enkele uitspraken van zondag om nooit te vergeten:
“Gewoon weggegeven! G**verdomme!!”
“Ontspan die kick op de backhand… pffft… wéér die f**king forehand.”
“Heel lief, schatteboutje… focking makkelijke volley… onder in het net.”
“Moe? Moe is een emotie. Emotie kun je uitzetten.”
“Ik trek het gewoon niet.”
“OPGAVE.”
 
Zinkend of niet — wat was het weer een fantastisch seizoen.
 
Veel succes op de open toernooien, tot in het najaar!
Tennisgroet, Wouter

Nieuwscategorieën