ZA Gemengd 2 behoudt koppositie

15 mei 2023

U heeft, waarde lezer, dankzij verslaggeefster Nicoline, niets hoeven missen van de tennisprestaties van Zaterdag Gemengd 2, ondanks de afwezigheid van Dreihill die na een warmtestage 3 kilo armer, maar een gezond bruin kleurtje en helaas ook een bronchitis rijker net op tijd teruggevlogen was van de piramides. Dus voor de zekerheid ons team versterkt met de illustere Jan Lonzième. Illuster, niet alleen omdat de naam Jan in Delft een begrip is en “onze Jan” dus in een mooi rijtje thuishoort (denk aan de Oude (scheve) Jan, Jan Vermeer, en Jan wiens haar toch zo mooi zit…Dat zou ook “onze Jan” kunnen zijn, ware het niet dat “onze Jan” altijd een pet draagt… Omdat Jan met de pet geen recht doet aan “onze Jan” looft Dreihill een beloning uit voor die lezer die een waardige naam voor “onze Jan” weet in te zenden. Maar ik dwaal af.

We begonnen de belangrijke wedstrijd tegen de nummer 3, Seghwaert, met de gemengd dubbel. Nicoline en Luc hadden zich vooraf voorgenomen zich niets voor te nemen en gewoon op intuïtie te spelen. Niet emotioneel, maar wel met focus. Het ging eigenlijk vrijwel vanzelf, de tegenstanders leken bonje te krijgen (echtpaar maar niet een echt paar?) en de 6-2 6-2 overwinning was niet eens geflatteerd. Klasse!

Hannah had haar zinnen gezet op baan 4, tot ieders tevredenheid, behalve die van Valentijn, die op zijn eigen wijze subtiel aan Jan vroeg of die het wel OK vond. Jan keek hem niet begrijpend aan…of Valentijn niet begreep dat je de dames in het team altijd hun zin geeft en erger nog…dat Jan op elke baan kan winnen? Hannah kreeg haar zin en knokte voor wat ze waard was, tegen de wind, een stoïcijnse tegenstandster, en ja, ook een beetje tegen zichzelf. Ze won van zichzelf, maar verloor van haar tegenstandster. Na een knappe winst van de tweede set waren het luttele punten in het begin van de derde die de doorslag gaven. Iets minder hoeken, iets meer op het lichaam en iets meer lef zou Froukje zeggen (die dat vlak daarvoor zelf mooi in de praktijk had gebracht).

Op baan 3, er vlak naast, was Jan begonnen aan zijn single tegen Kevin. Een groter verschil kon er niet zijn: Kevin met een onorthodoxe speelstijl, groot loopvermogen jeugdige overmoed bij sommige ballen die dan rechtstreeks bij Hannah op de baan ernaast belandden en Jan die rustig zijn spelletje speelde, schakend, goed kijkend, prachtige combinatiepunten makend, een illustere classicus (al doet zijn donkere outfit schrijver dezes een beetje pijn aan de ogen….). Een genot om te zien en ook zeer sportieve tegenstander Kevin kon het wel waarderen dat hij niet wist of de volgorde nu kastje-muur-kaste was of kastje-kastje-muur, of….u begrijpt het wel.

Met een geruststellende 2-1 voorsprong begonnen we in de namiddag-zon aan beide dubbels. Over de dames kunnen we kort zijn, dat waren ze zelf ook, en reuze krachtig. Nicoline en Hannah hadden er zin in, hielden de vaart erin en er was geen moment dat onze trouwe aanhang het vertrouwen in hen verloor. Het stond als een huis en er waren niet eens ingewikkelde fratsen voor nodig…..

Luc en Peter tenslotte hadden het moeilijker. Peter sloeg bij het inspelen met de wind mee 8 van de 10 services op het frame, ging toen maar tegen de wind in serveren, merkte dat de tegenstanders moeite hadden met zijn spin-kick en verloor geen servicegame mede omdat Luc aan het net alles wegsloeg wat in zijn buurt kwam. Luc speelde solide, Peter nog wisselvallig, maar de twee cleane forehandpassings langs de lijn op de service van Kevin op setpoint en op matchpoint waren wel cruciaal (intuitie?!). Twee keer 7-5 en een eindscore van 4-1

De nazit in het inmiddels fletse zonnetje gaf weer genoeg stof tot nadenken en al terug fietsend naar huis werd het karakteristiek kort en kernachtig samengevat met: “Er is iets met dit team” (vrij naar Michiel). Concurrent Kralingen won met dezelfde cijfers, maar we staan nog steeds 4 punten voor. Volgende week meer!

Dreihill

Nieuwscategorieën